12

همیشه یه نیمه ی پر لیوانی هست. مگر اینکه از شانس بدت اون لیوان کاملاً خالی شده باشه.

اصولاً حس میکنم همه ی آدم ها، یه جورایی، یه روزی، با این لیوانی که دیگه خالیِ خالی شده بر میخورن و بعضی ها در لحظه ی اول از فرط استیصال میزنن و اون لیوان رو میشکنند.

گاهی وقت ها فکر میکنم یه لیوان خالی بهتر از یه لیوان شکسته ست. به هر حال ممکنه یه روزی دوباره پر شه!

ولی گاهی وقت ها هم فکر میکنم یه لیوان شکسته میتونه خیلی بهتر از یه لیوان خالی باشه. چون دیگه این امید مسخره ی لعنتی که ممکنه یه روزی، یه جایی، این لیوان دوباره پر شه وجود نداره. گاهی وقت ها فکر میکنم زندگی کردن بدون اینجور امیدهای واهی باید خیلی بهتر باشه... حداقل دیگه از کسی انتظاری نداری. 

خب میدونی؟گاهی وقت ها یه امید الکی احمقانه خیلی ساده تر از ناامیدی محض میتونه آدم رو نابود کنه...

+ این موزیک روانی کرده من رو! :| سعی کن از دستش ندی...!